قدم تو

هی فلانی زندگی شاید همین باشد

 

فریبی ساده و کوچک

                            آن هم از دست عزیزی

                                                               که تو دنیا را

 

                       جز برای او و جز با او نمی خواهی

 

                        به گمانم زندگی باید همین باشد

 

اخوان ثالث

---

 

 جاده ها با خاطره  ی

  

قدم های تو بیدار می مانند

 

 که روز را پیشباز می رفتی

 

 هر چند

                

 سپیده

                                  

تو را

  

از آن پیش تر دمید

                          

 که خروسان

                  

 بانگ سحر کنند

  از شاملو

اینجا نظر بدیند

سلام از همه ی اونایی که نظر دادند تشکر می کنم.این نظرا برا پست قبلیه 

ادامه نوشته

در مورد پیامبر

نوبت درست لحظه ی آخر به ما رسید

 

انسان به عاشقانه ترین ماجرا رسید

 

حوا درنگ کرد ،زمین، سیب سرخ شد

 

آدم سکوت کرد قیامت فرا رسید

 

کشتی شکستگان  و رسولان ناامید

 

در انتظار معجزه بودند تا رسید

 

از دشت ها تلاوت باران شروع شد

 

از کوه ها به گوش بیابان صدا رسید

 

تاریخ ایستاد

 

جهان مکث کرد و بعد

 

فواره ای بلند شد و تا خدا رسید

 

پیغمبری به رنگ گل سرخ باز شد

 

عطر تنش به دورترین روستا رسید

 

 

 

هیچ گاه...آخر هیچ گاه

هیچ گاه  در آینه خوابم نبرد

 

آخر هیچ گاه آینه خوابش نبرد

 

هیچ گاه نگاهت مرا دل نبرد

 

آخر هیچ گاه دل بر کس،کس نبرد

 

هیچ آینه منتظر کار تو نیست

 

آخر هیچ آینه در کار تو نیست

 

تو فراموش کرده ای ماندن و بودن

 

آخر هیچ رهگذری ماندنی در کارش نیست

ادامه نوشته

یه مدته که برا به روز رسانی وقت نمی کنم.شعر جدیدی که دارم روش کار میکنم هم هنوز تمومش نکردم واس خاطره همین از همتون معذرت خواهی می کنک انشاءالله تا دو روزه دیگه شعر جدیدمو به وبلاگ اضافه میکنم.مضمون این شعر در مورد اتظار و دوری از یار می باشد.التماس دعا

اینو یه جایی دیدم

زباني در دهان از فلسطين راز مي گويد

زبانم از فلسطين ، قصه هاي تلخ وشيرين،

خاطرات زشت وزيبا باز مي گويد

من از خاک فلسطينم

 

من از«غزه » من از «حيفا»،‌ من از «قدس»م

 

ز«رام الله »خونينم

 

 

ز«نابلس »،«نهراردن» ،«اورشليم » و«الخليل» و«ديرياسين»م

 

 

نهالي ريشه در خونم

 

 

جواني از فلسطينم

 

 

جوانم ، از غرور وشور ، سر شارم

 

 

به دستي شاخه ي زيتون

 

 

- نشان صلح -

 

 

ودست ديگرم بر ماشه ي گرم مسلسلهاي سنگينم

 

                                                      

    -          نشان کين -

 

 

نبرد آتشين ،‌دينم

 

 

ستيز ورزم آيينم

 

هميشه بسترم ، شن زار و سنگستان خاک ميهنم بوده ست

 

 

به هنگام نيايش ، در دل محرابي از سنگر

 

 

نمازم را به شب ، آهسته مي خوانم

 

 

نمازي سرخ !

 

 

نمازي رکعتش کوتاه ، وردش خون ،‌

 

 

اذانم بانک شليکم

 

 

که از گلدسته سنگر

 

 

 سکوت خسته وهم آور شب را به آتش مي زند بر هم

 

 

 

 

بهوش ! اي گوشهاي تشنه ي فريادهاي خسته وخاموش

 

 

بهوش ! اي قلبهاي پاک وانسان دوست

 

 

 زباني در دهان از فلسطين راز مي گويد

 

 

                    

  هر وبلاگ درسهاي خون وحماسه را دوباره تکرار مي کند 

 

                         

-   هر وبلاگ -

 

                           

    *   يک فرياد *